مخالفت با لوایح یا انتقاد از دولت به معنای «عدم وفاق» نیست
مجتبی یوسفی در گفتگو با خبرنگار مهر، با تاکید بر لزوم توجه به اصل تفکیک قوا، اظهار کرد: یکی از موضوعات مهم در جمهوری اسلامی ایران، بحث تفکیک و استقلال قوا است. ممکن است تفکیک قوا باعث تضارب آرا شود و تزاحم به وجود آید، اما تفکیک قوا یک اصل مهم است و باعث می‌شود که در نظام، تک صدایی نباشد و نظرات مختلف در مسائل گوناگون شنیده شود.
وی با اشاره به رأی کامل مجلس به گزینه‌های پیشنهادی رئیس‌جمهور برای وزارتخانه‌ها، متذکر شد: علی رغم اینکه برخی از گزینه‌های پیشنهادی دولت ناکارآمد بودند و توانایی لازم را برای اداره کشور نداشتند، اما مجلس به همه وزرای پیشنهادی رأی اعتماد داد و نشان داد با دولت همراهی لازم دارد.
عضو هیئت رئیسه مجلس شورای اسلامی ادامه داد: همچنین با وجود آنکه لایحه بودجه سال ۱۴۰۴ ایرادات اساسی دارد که از جمله این ایرادات می‌توان به عدم تأمین ارز کالاهای اساسی یا عدم انطباق میزان افزایش حقوق با تورم اشاره کرد، اما مجلس به کلیات لایحه بودجه رأی داد تا با دولت همراهی کند.
اگر مجلس تابع محض دولت باشد، تفکیک قوا معنایی ندارد
نماینده مردم اهواز در مجلس شورای اسلامی تاکید کرد: واقعاً کم لطفی است که تا مجلس با لایحه‌ای مخالفت می‌کند یا انتقادی از دولت دارد، عده‌ای می‌گویند که این کار مجلس برخلاف وفاق است. اگر قرار باشد مجلس تابع محض دولت باشد، دیگر تفکیک قوا معنایی ندارد و از سوی دیگر، مجلس نمی‌تواند از ابزارهای نظارتی خود استفاده کند.
یوسفی افزود: اگر کسی فارغ از هر نوع نگاه سیاسی، بر مسائل دو قطبی و اختلاف میان دولت و مجلس بدمد، باید به توجه آن فرد به مشکلات اساسی و اولویت‌های کشور شک کرد. دوقطبی‌سازی مشکلات مردم را حل نمی‌کند.
وی بیان کرد: آیا مجلس نباید به وظایف خود عمل کند؟ پس چه کسی باید بر کوتاهی‌ها و ناکارآمدی‌ها نظارت کند؟ آیا معنای وفاق آن است که فقط منافع عده‌ای خاص را تأمین کنیم؟ اگر مجلس به وظایف خود عمل کند، به معنای عدم وفاق است؟ کسانی که این حرف‌ها را می‌زنند، آدرس غلط می‌دهند.
عضو هیئت رئیسه مجلس شورای اسلامی تاکید کرد: مجلس نشان داده همراهی بسیار خوبی با دولت دارد اما برخی از وزرا، معاونان وزرا و استانداران توانایی اداره کشور را ندارند. حرف مجلس آن است که دولت باید حل مشکلات مردم را سرلوحه کار خود بگذارد و از افزایش قیمت‌ها جلوگیری کند، نه اینکه برای حل مشکل یک نفر لایحه ارائه دهد و بعد از رأی منفی مجلس به فوریت آن لایحه، بگوید که مجلس به وفاق توجه ندارد. حق مجلس است که نقطه نظرات خودش را داشته باشد.
