حاج ابوالقاسم: «مصعب بن عمیر» فردی شاخص در امر تبلیغ دین به واسطه قرائت قرآن بود
به گزارش خبرنگار مهر، حجت‌الاسلام حاجی‌ابوالقاسم در نوزدهمین نشست تخصصی شورای عالی قرآن با عنوان «قاری قرآن، مبلّغ پیام‌های الهی»، که در مجتمع امام خمینی (ره) برگزار شد به ارائه مقاله‌ای با موضوع بایسته‌ها الزامات قاری مبلغ در منابع اسلامی اشاره کرد و گفت: با استناد به آیه ۳۹ سوره احزاب، آیات نورانی قرآن بهترین ابزار سخن هستند و قاری قرآن باید با صوت خوش، رسالت خود را در امتداد رسالت الهی که همانا تبلیغ آن است، ایفا کند.
نماینده مردم زنجان در مجلس خبرگان رهبری به مصعب بن عمیر به عنوان نمونه بارز از یک قاری مبلغ اشاره کرد و گفت: این فرد یک شاخص در امر تبلیغ دین به واسطه قرائت قرآن بود و زمانی که انصار از پیامبر فردی را خواستند که برای تبلیغ به جانب آنها بفرستد، پیامبر کسی را بهتر از مصعب سراغ نداشت.
حاجی‌ابوالقاسم تصریح کرد: درک عظمت نعمت قرآن از جمله خصوصیات یک قاری است به این معنی که او باید در ابتدا و پیش از آنکه از قابلیت‌هایی همچون صوت خوش بهره ببرد، به این امر وقوف پیدا کند که آنچه در امر تبلیغ آن کوشاست، خود نعمتی واسعه است؛ امری بزرگ که ضامن سعادت و سیادت جامعه مسلمین محسوب می‌شود.
این مدرس حوزه و دانشگاه گفت: خلوص نیت از جمله دیگر خصایص یک قاری مبلغ است؛ او باید خود را وقف در این راه مقدس کند و به دنبال تحصیل مال نباشد، همچنانکه پیامبران نیز در راه تبلیغ دین مزد و پاداشی از کسی طلب نمی‌کردند، البته نباید از این واقعیت چشم‌پوشی کرد که به هر حال قاری نیز احتیاج به گذران زندگی دارد و لذا باید از بیت‌المال مقرری برای تأمین حوائج او منظور شود.
وی تأکید کرد: دیگر ویژگی یک قاری که خود را به عنوان یک مبلغ دینی مطرح می‌کند داشتن تقوای الهی است، چرا که مهم است یک قاری به آنچه به زبان جاری می‌کند خود نیز ایمان و باور داشته باشد و در عین حال او باید تواضع و فروتنی از خود نشان دهد و به واسطه محبوبیتی که در میان افراد پیدا کرده است، تفاخر و تفرعن نداشته باشد.
حاجی‌ابوالقاسم گفت: نکته دیگری که یک قاری به عنوان مبلغ قرآنی باید آن را در نظر داشته باشد، آراستگی ظاهر است، داشتن پوششی مناسب و درخور شأن یک قاری و پرهیز از مواردی که از عرفیات به دور است که همین جا باید این نکته را به مسئولان گوشزد کنم که زمانی قرار بود لباس رسمی برای قاریان طراحی و تهیه شود که برای حضور در همایش‌ها و محافل رسمی ضروری است که البته تاکنون جامه عمل به آن پوشیده نشده است.
این حافظ کل قرآن با اشاره به تأکید مرحوم شحات محمد انور که می‌گفت یک قاری حتماً باید حافظ قرآن نیز باشد، گفت: این امر تا به آنجا برای او اهمیت داشت که می‌گفت قبل از قاری بودن باید حافظ باشد و دلیل آن هم این بود که قاری از تمرکز بر روی قرائت صحیح واژگان و الفاظ قرآن فارغ شده و بیشتر به معنی و معارف قرآن و انتقال آن به مخاطب متوجه شود.
این مدرس حوزه و دانشگاه گفت: هر چند که تأکید بر حفظ قرآن به عنوان یکی از الزامات قاری شدن است، اما خواندن قرآن از روی مصحف نیز توصیه شده است؛ مهمترین دلیل هم آن است که به این واسطه چشمان فرد قاری نیز عبادت کرده باشد و دیگر دلیل هم آن است که چون سر قاری پایین است نوعی خضوع و خاکساری او در نظر مخاطب تداعی می‌شود.
حاجی‌ابوالقاسم به ویژگی قاری به استفاده از لحن محزون در قرائت اشاره کرد و گفت: زمانی هم که جبرئیل قرآن را بر قلب پیامبر نازل کرد لحنی محزون داشت، چرا که ملائک قائل به این نکته بودند که قرآن در صورت نزول به زمین گرامی نگه داشته نمی‌شود و ممکن است مورد هتک حرمت قرار گیرد و لذا به کار بردن لحن محزون، در قرائت قرآن تأثیر بسیار بیشتری بر روی مخاطب خواهد داشت.
