چهاردهمین همایش هفتۀ نکوداشت اصفهان برگزار شد
این بخشی از جملاتی بود که امروز پنجشنبه (یکم آذرماه) در چهاردهمین همایش هفتۀ نکوداشت اصفهان مطرح شد که ازسوی تعدادی از انجمنهای دوستداران اصفهان و با حضور برخی از چهرههای فرهنگی اجتماعی شهر ازجمله «مهدی کیوان» اصفهانشناس و تاریخپژوه، «عبدالله جبلعاملی» مدیرعامل سابق ادارهکل میراث فرهنگی استان اصفهان و «فضلالله صلواتی» نویسنده و پژوهشگر، و بسیاری از فعالان حوزۀ محیط زیست و میراث فرهنگی اصفهان برگزار شد.
لازم به یادآوری است که یکم آذرماه به نام روز اصفهان نامیده شده و علت این است که شماری از اصفهانشناسان در اردیبهشتماه ۱۳۸۴، «یکم آذر ماه» یادروز احداث باروی بزرگ اصفهان در دوره حسن رکنالدوله دیلمی (۳۶۶- ۳۲۲ هجری قمری) را به عنوان «روز نکوداشت اصفهان» گزینش و تصویب کردند و نگاره تاریخی منقوش بر کاشیکاریهای سردر بازار قیصریه اصفهان را که با اقتباس از صورت فلکی برج قوس (آذرماه) و با محتوایی متعالی طراحی شده است، به عنوان «نماد اصفهان» برگزیدند. سرانجام نیز در سال ۱۳۹۷ نماد اصفهان و روز یکم آذر ماه به عنوان روز اصفهان، در شورای شهر اصفهان به تصویب رسید، ضمن اینکه پیشنهاد شد از یکم تا هفتم اردیبهشت ماه به خاطر جاذبه های گردشگری طبیعت زیبای اصفهان در اردیبهشت ماه، به عنوان «هفته میراث طبیعی اصفهان» نامگذاری شود.
در این آئین مهدی طغیانی، نماینده مردم اصفهان در مجلس شورای اسلامی اظهار کرد: در چهارسال مسئولیت متفاوت خود، مسائل اصفهان را از نزدیک مشاهده کردم. مسئله نوع حکمرانی ما در حوزه آب، محیط زیست، صنعت و زمینههای مختلف نیازمند تصمیم آگاهانه و نگاه به آینده است.
وی افزود: متأسفانه حکمرانی در بحث آب، شفاف، منجسم، پاسخگو و با مشارکت مردم همراه نیست. ما هنوز بعد از ۴ سال نتوانستهایم به اعداد جزئی برسیم که آب زایندهرود از سراب تا پایاب کجا مصرف میشود.
طغیانی خاطرنشان کرد: هر طرح انتقال آب بدون اصلاح حکمرانی آب محکوم به شکست است؛ بنابراین به نتیجه نخواهد رسید و زایندهرود نیز جاری نخواهد شد. یکی از کمبودهای زایندهرود قولهای داده شده است. ما باید در دورههای فرونشست، قوانین ویژه داشته باشیم و دسترسیها را کنترل کنیم.
همچنین حشمت الله انتخابی، کنشگر محیط زیست و پژوهشگر حوزۀ زایندهرود در چهاردهمین همایش هفته نکوداشت اصفهان که امروز پنجشنبه (یکم آذرماه) در اتاق بازرگانی اصفهان برگزار شد، اظهار کرد: اگر بهشت در زمین باشد، سرزمین اصفهان است. اگر در آسمان باشد، مقابل اصفهان است.
وی ادامه داد: اصفهان شهر اثیری(فرا زمینی)، مثالی و شهری متقاوت از شهرهای دیگر است. اصفهان را یک شهر بهشتی میدانند، اما با این بهشت چه کردهایم؟ اصفهان به باور زایندهرود یک شاهرگ حیاتی شد و متأسفانه بیش از دو دهه است که جریان نداشتن زایندهرود را مشاهده میکنیم.
عضو هیئتمدیره انجمن دوستداران اصفهان تصریح کرد: هنگامی که از وضعیت هوا، زیستبوم و زایندهرود سوال شود که آیا امید وجود دارد؟ در پاسخ میگویم چارهای جز امید نیست. من اعتقاد دارم که اگر بر اثر بیخردی اتفاقی برای بهشت ما افتاده است، اما انسان خردمند میتواند مسائل را حل کند.
این کنشگر محیطزیست و پژوهشگر حوزۀ زایندهرود با اشارۀ دوباره به اینکه اصفهان، شهر متفاوتی است، خاطرنشان کرد: دربارۀ متفاوت بودن اصفهان میتوان به زمان جاری بودن زایندهرود تا هزاران جریانی اشاره کرد که در فرهنگ و هنر خروشان پیش رفته است. فرهنگ از این مردم توقع فراتری دارد. ما در برابر محیط زیست، زیستبوم و نهادهای اجتماعی مسئول هستیم.
ضمن اینکه بهرام نادی، عضو هیئت علمی دانشکده عمران و ژئوتکنیک دانشگاه نجفآباد نیز در چهاردهمین همایش هفته نکوداشت اصفهان که امروز پنجشنبه (یکم آذرماه) در اتاق بازرگانی اصفهان برگزار شد، اظهار کرد: فرونشست از افت آبهای زیرِ زمین به وجود میآید که حاصل عدم تطابق ورودی و برداشت آب است. حجم کمتر از میزان برداشت، ناترازی است.
عضو کارگروه تخصصی فرونشست اصفهان تصریح کرد: سازمان زمینشناسی، اندازهگیری برای فرونشست اصفهان انجام داد که براین اساس، نرخ فرونشست سال ۱۴۰۱ عدد صفر تا ۱۸/۰۴ سانتیمتر را نشان داد.
وی با بیان اینکه نصب GPS در یکی از سازههای سازمان نظام مهندسی نشان داده که در طول یکسال ۱۱ سانتیمتر فرونشست اتفاق افتاده است، افزود: فرونشست در مسجد سید، مسجد جامع عباسی و بسیاری بناهای دیگر بسیار ناراحتکننده است. ما نسبت به نگهداری از میراث فرهنگی کوتاهی کردیم.
عضو هیئت علمی دانشکده عمران و ژئوتکنیک دانشگاه نجفآباد ادامه داد: ما از سال ۱۳۶۱ تا ۱۴۰۳ مقدار آب زیرزمینی را با دستگاهی، سطح اندازهگیری کردهایم که ۸۰ متر افت آبهای زیرزمینی نشان داده شده است. این درحالی است که از زمان ناصر خسرو تا ۱۳۵۰ آبهای زیرزمینی را ثابت نگه داشته شده بود، اما امروزه با افت شدید آن روبهرو هستیم.
وی با اشاره به اینکه براساس قانونِ وضع شده در سال ۱۳۶۱ حفر تعداد ۱۵۰ هزار چاه غیرمجاز، مجاز شناخته شد، اضافه کرد: اصفهان ناترازی دارد. با جاری شدن آبِ زایندهرود فقط ۵۰ درصدِ آن تا رسیدن به مقصد مصرف میشود. ما به یک جامعه آگاه نیاز داریم تا بتوانیم توسعه ایجاد کنیم.
انتهای پیام